به عنوان والد به خودتون اهمیت بدید . خودتون رو بغل بگیرید گاهی خودتون رو نوازش کنید به دستهای خودتون بوسه بزنید و دستمریزاد به خودتون بگید . خودتون رو دوست داشته باشید . به احساس خودتون توجه کنید. اگر به نیازهای خودتون اهمیت بدید و احساسات و نیازهای خودتون رو بشناسید شما میتونید نیازها و احساسات خانواده ،فرزندان و افراد جامعه را درک کنید . در غیر این صورت پدر یا مادری خسته و عصبی با کلی احساس ناکامی ، نمی‌تونه وظایفش رو به خوبی انجام بده . چون این احساس رو داره که حق و حقوقش پایمال شده . و گاهی این سخنان را به زبان میاره ،در صورتی که فرزندان نمیدونن که چرا از حق و حقوق خودتون گذستید و حتی احساس گناه میکنند که چرا به خاطر ما از حقتون گذستید. گاهی این احساسات ناکامی آدم رو زود رنج می‌کنه و اگه همین بچه ها حواسشون به ما نباشه زیادی دلمون می‌شکنه پس به عنوان یک انسان و یک والد : خوب زندگی کنیم و خوب‌ها رو علاوه بر اینکه برای اعضای خانواده برای خودمون هم بخوایم .گاهی یه استکان چای یا دم نوش یا قهوه در یک خلوت و سکوت حال آدم رو خوب می‌کنه .گاهی با یک ساعت خواب آروم حالمون خوب میشه . گاهی یک پتوی گرم .یک لباس جدید خوش رنگ . یه موسیقی . خلوت با خدا و عبادت و ... حال دل آدمها رو خوب می‌کنه .لحظات خوبی در خلوت و در کنار هم بودن ها ایجاد کنیم . ایجاد لحظات خوب کم هزینه است اما پر از فایده .