اگر پزشکان در دوران جنگ، بیش از هر زمان دیگری، تنها مجروحان را درمان کردند، امروز این شما هستید که باید روان زخمی کشور، روان زخمی کثیری از فرزندان این سرزمین را درمان کنید. ‌ امروز به جای زخمی‌های جنگ، جوانان ناامید و بحران‌های اقتصادی، مهاجرت‌ها، فشارهای اجتماعی و فرسودگی امید وجود دارد، همه این ضعف‌ها شاید دیده نشود، اما در عمق جان جامعه نشسته‌اند. ‌ شما فراتر از درمانگر هستید؛ شما نگاهبانان امیدید، هر جلسه درمانی، هر گفت و گوی مؤثر، می‌تواند چون نوازش مادری بر پیشانی کودکی خسته باشد که از دل تاریکی به سوی نور بازمی‌گردد. ‌ دولت، وزارت بهداشت و سازمان تأمین اجتماعی، وظیفه اخلاقی و ملی دارند که حمایت بیمه‌ای از خدمات روانشناختی را اصلاح و اجرایی کنند و سلامت روان را نه یک کالای لوکس، بلکه حقی همگانی بدانند.